Patchen op de naaimachine...

Een poosje geleden vertelde ik dat ik aan het leren ben hoe ik moet patchen op de naaimachine. Vele jaren was ik voorstandster van het patchen en quilten met de hand. Maar..... die jaren hebben mij ingehaald.... Nu ik een jaartje dagje ouder word, komen er hier en daar wat 'probleempjes'. Een van die 'probleempjes' is, dat ik af en toe last heb van zere handen en met zere handen patchen is niet fijn. Tja, wat doe je dan? De naald ten ruste leggen en stoppen met patchen? Of... toch maar eens gaan proberen of het wil lukken op de naaimachine? Het laatste was dus het geval en een lieve quiltvriendin heeft me wat patchen-op-de-naaimachine-kneepjes bijgebracht en werkelijk, het gaat boven verwachting!

Voordat ik kan gaan naaien moet ik de stof snijden. Voor ervaren patchen-op-de-naaimachine-naaister is dit waarschijnlijk een eitje. Nou, ik vind het best wel lastig. Alle delen moeten even brede naadtoeslagen hebben en grrrrr die lineaal wil nog wel eens verschuiven als ik net aan het snijden ben. Ik heb trouwens wel een kleine roterende snijmat gekocht bij Wendy van Patch & Stitch in Weert. Wat een gemak heb ik daarvan! Nu hoef ik niet steeds de stof of de hele snijmat op m'n tafel te draaien :o)

De mallen heb ik geprint, op schuurpapier geplakt en met een naadtoeslag uitgeknipt. De 0,5 cm lijn op de lineaal leg ik nu precies op het lijntje van de mal en snijden maar!

Er kwam trouwens nog een 'probleem' boven drijven toen ik met de naaimachine aan de gang ging. Omdat ik al mijn stoffen van tevoren was, zijn deze wat zachter en slapper dan wanneer ze nog ongewassen zijn. Dat is dus NIET fijn als je met de naaimachine aan de gang gaat. Ik dacht: de stoffen moeten weer stijver worden en ja, dan kom je natuurlijk bij stijfsel uit. 

Vloeibare stijfsel voor in de wasmachine en een spuitbus om direct te strijken. Het werkt ideaal. De stof wordt weer lekker stevig, strijkt mooi glad en ik kan goed voelen waar de naden zitten om de delen precies op elkaar te leggen. Dat was dus weer een probleem getackeld :o)

Toen stuitte ik op 'probleem' nr. 3. Ik heb zomaar even wat lapjes aan elkaar genaaid om het te laten zien. Juist, een naadtoeslag die de verkeerde kant is opgevouwen tijdens het naaien. Ook weer een grrrrr-moment. Wat kon ik daar tegen doen?

De oorzaak was de gleuf tussen het spoelenbakje en de naaimachine.... 

Ik heb toen de wijze woorden van Winnie de Poeh herhaald: 

Denk.... denk.... denk.... 

En ineens wist ik de oplossing!

Zo ontzettend simpel! Gewoon een plakbandje over de gleuf plakken. Ik gebruik de witte versie, bekend onder vele namen als Magic tape, schrijfbaar plakband, etc. Waarom dit en geen gewoon doorzichtig plakband? Dit plakband plakt goed, is stevig, laat eenvoudig los als het spoelenbakje van de machine moet om een nieuwe spoel in te zetten, plakt daarna weer goed vast en laat geen lijmresten achter.

Ik moest wel even opletten dat ik de openingen van de naaldplaat niet dichtgeplakte, want dat vindt de naaimachine niet fijn.

En nu heb ik nooit meer last van naadtoeslagen die de verkeerde kant opvouwen tijdens het naaien.

En het ene blok na het andere wordt nu genaaid. Het gaat fijn, het gaat snel. Sneller dan met de hand, maar als ik de tijd neem die ik (nog) nodig heb om precies te snijden, dan zal het al met al nog niet zo veel uitmaken. 

Dan nog een paar foto's van de quilts die ik een poos terug liet zien, al wapperend aan de lijn. Die zijn (allang) opgeborgen in de houten kist die ik ooit eens bij een kringloopwinkel kocht. Het is een ideale plek voor m'n quilts.

Dit is slechts een gedeelte van m'n quilts. De rest is 'ontvoerd' door Ellen en gaat mee op tournee door Nederland en België en misschien over een poosje zelfs nog verder. 

Ik zie het nog gebeuren dat mijn quilts straks in landen zijn geweest waar ik nog nooit geweest ben. Stel je voor ;o)

Nu ligt de quilt die 's winters altijd op bed ligt erop. 

Daar is het nu nog te warm voor.

Fijne week!

Groetjes,

Yvonne